Kies uw land, regio, stad

De Oranjeroute

“Wilhelmus van Nassouwe, ben ick van Duytschen Bloedt…

In het Nederlandse volkslied wordt het al verwoord: ‘Ben ik van Duitse bloed’. Ja, ‘Oranje’ zit ook mij in het bloed. Ik ben er mee opgevoed, mijn ouders, mijn grootouders tot aan mijn voorouders, generatie op generatie.
Terugkijkend van heden naar wat ik me verder kan herinneren, zie ik de gezichten van de oranje vorsten ‘levend’ voor me. Als eerste uiteraard Koning Willem-Alexander, vervolgens koningin Beatrix, koningin Juliana en Koningin Wilhelmina. Die laatste uit de krant. Uit de geschiedenisboekjes op school herinner ik me nog foto’s van koningin Emma. Natuurlijk herinner ik mij ook nog goed Prins Claus en Prins Bernhard. Tijdens de geschiedenisles op de lagere school maakten we kennis met Prins Hendrik van Mecklenburg-Schwerin. Officieel de prins-gemaal, maar officieus gingen er ‘vreemde’ verhalen rond. Er zou zelfs vanuit het Haagse Paleis Noordeinde een ondergrondse gang lopen naar het aan de Groenmarkt gelegen café-restaurant ’t Goude Hooft (kon hij ongezien en wanneer het hem uitkwam daar vertoeven…).

Paleis Noordeinde_rondreizen.nl
DEN HAAG
In Den Haag – ‘s-Gravenhage – ben ik geboren en getogen. Overigens een stad met vele koninklijke straatnamen. Ik wilde journalist worden en op 17 jarige leeftijd reed ik rond op mijn trendy zwarte Puch met veel chroom. Volgens mijn moeder was zo’n brommer voor nozems, voor mij mijn vervoermiddel waar ik mij heel vrij op voelde. Je had ze met hoog stuur en buddyseat om je ‘meissie’ mee achterop te kunnen nemen. Mijn Puch had een breed, laag stuur en een zweefzadel. Ik scheurde er mee Den Haag door.
Bij toeval maakte ik op zekere dag foto’s van fikse rellen in de Haagse binnenstad, op het Plein, vlakbij het Binnenhof. Nozems natuurlijk, ’tuig van de richel’. Net toen de relschoppers waren afgevoerd door van gummiknuppels gebruikmakende politieagenten in lange, zwarte, leren jassen en afgevoerd in de zwarte politiejeeps, merk Willy’s, kwamen er een journalist en fotograaf aanhollen. Te láát. ‘Meneer, heeft u foto’s gemaakt? Geef snel het rolletje. Ik noteer uw naam en adres en u krijgt 25 gulden’. Weifelend, maar hopend dat het zou kloppen, ging ik overstag. En ja wel, de volgende dag stond reuzegroot een actiefoto in de krant; ik ontving later mijn geld per postwissel. Vanaf toen voelde ik me een echte reporter.
Besmuikt beken ik, dat ik daarna zelfs een speldje liet maken voor op mijn jasje: ‘Pers’, rode ondergrond, witte letters. Ik droeg het achter het linker rever. Gewapend met camera en een blik van ‘ik ben van de pers’ liep ik overal naar binnen, toonde ik achteloos het speldje en niemand hield me meer tegen. Het werkte en regelmatig werden er stukjes en foto’s van mij geplaatst. In de Haagsche Courant, de katholieke Het Binnenhof en in Het Vaderland.

Binnenhof_rondreizen.nl
OVERLIJDEN WILHELMINA
Nog goed herinner ik mij dat koningin Wilhelmina was overleden. Het was op 28 november 1962. Nederland was in rouw, ook mijn ouders. Ik móest naar de uitvaart. Die vond plaats op 8 december in Delft. In aller vroegte ging ik met een zekere opgewondenheid op de Puch naar Delft. Wat was het koud, maar ik móest, ik was reporter. De brommer liep zo’n 20 km/uur, de afstand naar de Grote Markt in Delft is 15 km, ik moet er een klein uur over gedaan hebben. Het vroor dat het kraakte. In mijn parka, de wind ijzig koud in mijn gezicht trotserend. In Delft stond ik vooraan…
Wat ik mij er nu nog van herinner, is de lange, lange rouwstoet en vooral de witte rouwkoets, getrokken door acht paarden, overdekt met witte kleden. Ook koningin Juliana en de prinsessen waren in het wit. Het maakte op mij een enorme indruk. Van de uitvaart is een mooie filmreportage.

DECENNIA VERDER
Inmiddels decennia later, heb ik duizenden locaties beschreven. Vakantielanden, regio’s, stadjes en steden. Europa voor mijn vroegere reisbedrijf Interlux, Duitsland voor het huidige VIVALDI Travel en de hele wereld voor mijn reisportaal Rondreizen.nl. Maar het ‘bloed kruipt, waar het niet gaan kan’. Duitsland is favoriet. Over dit veel gevraagde vakantieland schrijf ik ook nu weer vele artikelen, zoals de Oranjeroute. Ik dook in de geschiedenis van het Huis van Oranje, kwam terecht in Duitsland, zocht foto’s op en ben nog steeds de reporter van toen. Het was veel werk, maar een leuke opdracht, die ik met veel plezier heb verzorgd in opdracht van het Duits Verkeersbureau.

Hans Lugten_rondreizen.nl
Hans Lugten

 

Bekijk hier de gehele Oranjeroute
.